Alfred Lenica, „Kompozycja” - zdjęcie od Galeria Quantum

Opis projektu:

Alfred Lenica, „Kompozycja”, 81×100 cm, olej na płótnie Alfred Lenica pochodzi z Pabianic, urodzony w 1899 r. Pobirał prywatne lekcje z malarstwa i rysunku u Artura Hannytkiewicza i Piotra Kubowicza w Poznaniu w latach 1925-1928. W latach 30. zajmował się malarstwem przedstawiającym, nawiązującym stylistyką do kubizmu. W późniejszym czasie zainspirował się surrealizmem, który w późniejszym okresie stał się dla niego najpoważniejszym obszarem poszukiwań malarskich. Od połowy lat 40. był związany z Grupą Krakowską, której członkiem został kilka lat później. Przyjaźnił się z Jerzym Kujawskim. W 1947, w Poznaniu, został jednym z założycieli awangardowej grupy „4F+R“ (farba, forma, fantastyka, faktura + realizm). Alfred Lenica jest autorem pierwszego polskiego obrazu taszystowskiego (Farby w ruchu, 1949, tempera). W jednym czasie pracował jako organizator życia artystycznego, w latach 1948-50 prezes Okręgu Poznańskiego ZPAP oraz kierownik Pracowni Sztuk Plastycznych tamże. Pod koniec lat 50. przeprowadził się do Warszawy i również tu do 1969 pełnił kierownicze funkcje w ZPAP. W drugiej połowie lat 50 uprawiał informel czyli tak zwaną "sztukę bezkształtną”, malując chętnie techniką drippingu. Z biegiem czasy wykształcił swój indywidualny styl wyróżniający się mocnymi, płaskimi formami opasanymi wyraźnym konturem, które umieszczane były na tle silnie zgeometryzowanych, piętrzących się elementów. Później w jego pracach pojawiły się wpływy symbolizmu i surrealizmu. Lenica eksperymentował również z takimi technikami jak kolaż, fotomontaż, dekalkomania. Podejmował również tematy społeczne i polityczne. Prace Alfreda Lenicy można znaleźć m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Łodzi, Szczecinie oraz w wielu kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Zmarł w Warszawie w 1977 roku.