5 najciekawszych wnętrz galerii handlowych w Polsce

DH Renoma - Wrocław

Jedno z najstarszych i najciekawszych centrów handlowych we Wrocławiu. Renoma, której podwoje otwarto w 1930 roku, od początku zachwycała modernistyczną bryłą i niezwykłą elewacją. Na fasadzie budynku zagościły rzeźby portretowe przedstawiające twarze ludzi pochodzących z różnych kontynentów - miał być to symbol zarówno międzynarodowości towarów, jak i otwartości na drugiego człowieka oraz poszanowania różnic międzykulturowych. W roku 2009 budynek przeszedł generalną rewitalizację i od tego czasu w wyjątkowy sposób łączy poszanowanie historii z nowoczesnym designem, a także ofertę handlową, z przestrzenią kulturalną.

W roku 2010 wnętrze Renomy zostało urozmaicone pracą artysty młodego pokolenia, Maurycego Gomulickiego. Szklany łącznik pomiędzy nową a starą częścią centrum, został ozdobiony dziełem zatytułowanym „Akwarium”. Kompozycja prostych, poziomych i pionowych linii, prostokątów i kolorów podstawowych, nawiązuje do malarstwa Pieta Mondriana oraz architektonicznych osiągnięć Bauhausu i Le Corbusiera. Praca jest tyle efektowna, co designerska - w świecie aranżacji wnętrz bardzo często można bowiem dostrzec inspiracje twórczością holenderskiego malarza i prekursora neoplastycyzmu.

Jedną z najmocniejszych stron DH Renoma jest designerskie oświetlenie. W przeszklonym łączniku wiszą piękne lampy stworzone ze specjalnych, dmuchanych elementów. Żyrandole zaprojektowało znane polskie studio PUFF-BUFF.  Oprócz tego, pracownia ma na swoim koncie niebieskie lampy, które można dostrzec nad małymi atriami na piętrach domu handlowego. Tym razem to diodowe lampy BLUE GRASS, zrealizowane specjalnie w większym rozmiarze na zamówienie Renomy.

Bardzo ciekawym zabiegiem było wydzielenie pasaży tematycznych, którym towarzyszy charakterystyczny wystrój. I tak, w Arkadii można przejść się pasażem "Canaletto”, będącym odzwierciedleniem handlowej ulicy miasta, czy odwiedzić pasaż "Wisła”, którego projekt został zainspirowany płynącą przez miasto rzeką. Osoby, które fascynują się baśniową estetyką z pewnością zwrócą uwagę na pasaż „Twardowski", nawiązujący do mitów i legend, z kolei pasjonaci osiągnięć naukowych, z przyjemnością zajrzą do pasażu „Kopernik”, który, jak nietrudno się domyślić, powstał z myślą o wybitnym dorobku słynnego astronoma.

Warto wspomnieć, że w latach 2016–2017 centrum Arkadia zostało rozbudowane o kolejne skrzydło od strony ronda Zgrupowania AK „Radosław". Nowa strefa powstała z myślą o tych osobach, które chcą spędzić czas w wyodrębnionej od reszty centrum, ciekawie zaaranżowanej strefie restauracyjnej. Na uwagę zasługuje przede wszystkim zastosowanie naturalnych materiałów, takich jak m.in. drewno, które wizualnie ociepla pełne światła wnętrza. Przestrzeń została zorganizowana tak, aby znalazło się tu miejsce dla ośmiu oddzielnych lokali, o indywidualnym wystroju i różnorodnej ofercie. Dzięki nowej odsłonie Arkadii, projektanci mogli również wyeksponować tereny zielone. Dwupoziomowa elewacja strefy Dining Plaza jest bowiem przeszklona, dzięki czemu z tarasu można obserwować zielony, tętniący życiem skwer przed Arkadią.

Architekci odpowiedzialni za rewitalizację Starego Browaru fantastycznie połączyli postindustrialną architekturę z iście futurystycznymi koncepcjami. Wśród płaszczyzn z czerwonej cegły można znaleźć wiele stali, szkła i awangardowych rozwiązań przypominających estetykę rodem z filmów science-fiction. Półkoliste balkony, ogromne przeszklenia oraz intrygujące oświetlenie o chłodnej, białej barwie, to nie lada gratka dla estetów lubiących nietypowe, lecz - paradoksalnie - doskonale współgrające zestawienia.

Nie jest tajemnicą, że poznański Browar to w ogromnej mierze przestrzeń poświęcona sztuce. Odwiedzającym galerię na co dzień towarzyszą cenne eksponaty, takie jak obrazy, rzeźby czy instalacje. Dwojaka funkcja Starego Browaru wiąże się z realizacją idei „50:50” Grażyny Kulczyk, zgodnie z którą 50% przedsięwzięcia stanowi biznes, zaś drugie 50% poświęcone jest sztuce. Jednym z miejsc, w którym bardzo często organizowane są specjalne wystawy, przedstawienia czy po prostu, seanse kina letniego, jest imponujący, półkolisty Dziedziniec Sztuki. Oprócz tego typu przedsięwzięć, w galerii bardzo często można natknąć się także na świetne wzornictwo. Na zdjęciu poniżej - specjalna ekspozycja designerskich mebli produkowanych w Polsce.

Galeria Manufaktura - Łódź

Pod koniec XIX wieku w budynkach obecnej Manufaktury mieściło się prawdziwe włókiennicze imperium. Jego historia narodziła się w 1872 roku, kiedy to przy ulicy Ogrodowej w Łodzi wzniesiono największą tkalnię w kalisko-mazowieckim okręgu przemysłowym. Po II wojnie światowej w zespole budynków powstały zakłady nazwane imieniem Juliana Marchlewskiego, aby kolejno przeistoczyć się w fabrykę „Poltex”. W latach 90. fabryka zbankrutowała i została zamknięta. Podwoje kompleksu pofabrycznego ponownie otworzyły się dopiero w roku 2006. Tym razem jednak dawne zakłady włókiennicze powróciły do świadomości łodzian, jako fantastycznie zrewitalizowany obiekt postindustrialny, w którym powstała galeria Manufaktura.

Obecnie Manufaktura to centrum handlowo-usługowo-rozrywkowe. Jego wizytówką są przede wszystkim wiekowe, pofabryczne budynki z nieotynkowanej, czerwonej cegły. Galerię handlową, która mimo, że jest zupełnie nowa, udało się znakomicie wkomponować w historyczny, postindustrialny krajobraz. Wewnątrz budynku rządzą przede wszystkim stal i szkło. Można dostrzec tu także elementy drewniane, które przyjemnie ocieplają przestrzeń. Projektanci budynku postawili również na przełamanie chłodnej estetyki barwnymi kontrapunktami. Są to np. proste, witrażowe kompozycje na frontowej, przeszklonej ścianie budynku oraz kolorowe elementy tuż pod świetlikami na piętrze. Całość daje ciekawy, bardzo świeży efekt.

Manufaktura to przestrzeń, która została znakomicie przemyślana - zarówno przez architektów, jak i designerów czy dekoratorów. Widać to nie tylko w bryłach budynków, ale i w detalach. Odrestaurowane żeliwne elementy, designerskie, kolorowe ławki nawiązujące do witrażowej ściany galerii czy nieustanny flirt szkła, stali i cegły - to wszystko sprawia, że koncepcja pozostaje niezwykle harmonijna i miła dla oka. Jak się błyskawicznie okazało, taka spójna, przejrzysta „baza” stała się doskonałą przestrzenią dla sezonowych, tematycznych wydarzeń i dekoracji, które wizualnie również zaskakują dopracowaniem i dbałością o najmniejsze szczegóły.

Intencją architektów projektujących Wroclavię, było nawiązanie do świata natury. Naczelną inspiracją okazał się dąb „Przewodnik” - okaz liczący sobie ponad 300 lat, zgrabnie wkomponowany w bryłę budynku. Co ciekawe, do budowy obiektu wykorzystano zarówno szlachetne drewno i marmur, jak i płyty aluminiowe perforowane oraz tworzywo GRP. Ostatni materiał można dowolnie formować, dzięki czemu zadaszenie galerii nawiązuje kształtem do konarów i koron drzew. Motyw drzewa można zauważyć również na zadruku szklanych powierzchni tuż przy wejściach. Prócz fascynacji miejską zielenią, inspiracji należy upatrywać także w krajobrazach Wrocławia - kształt wnętrz galerii nawiązuje do płynącej przez miasto Odry, a także otaczających ją wysp i mostów.

Urok Wroclavii kryje się nie tylko w jej organicznych kształtach, ale i w subtelnej grze światłem. Architekci zadbali, aby do wnętrza galerii docierało jak najwięcej światła dziennego. Jest to możliwe zarówno dzięki przeszklonemu wejściu, jak i świetlikom umieszczonym w dachu oraz nad placami i pasażem. Po zmroku natomiast, ogromne wrażenie robi elewacja budynku. Fasada, poza elementami zaprojektowanymi ze szkła, została bowiem wykonana z płyt dających efekt trójwymiarowości. Świetlne iluminacje podbijają dodatkowo intrygujące wrażenie głębi, przez co uatrakcyjniają wizualnie bryłę budynku.