Ścieżki i nawierzchnie w ogrodzie. Wybieramy materiał na nawierzchnię

Dobrze zaplanowany ogród to nie tylko dobór i pielęgnacja drzewek czy krzewów. Istotne jest także wytyczenie tras i ścieżek, po których będziemy się poruszać, podziwiając nasze dzieło. Wszystkie elementy tworzą spójną całość, liczy się więc również materiał, z jakiego wykonane zostały nawierzchnie.

Jedną z najważniejszych kwestii jest rozplanowanie zieleni. Nie zawsze się to udaje. Zmorą polskich posesji są zbyt obszerne podjazdy. Nadużywanie kostki brukowej to norma. Nagle maleńki dojazd do garażu zajmuje ¾ przestrzeni ogrodu. Kluczowym problemem jest właściwe zachowanie proporcji, m.in. odpowiedni stosunek materiałów sztucznych do naturalnych. A co za tym idzie: właściwy dobór roślinności do dekoracji nieożywionej, skalników i ścieżek.

Upiększające ogród aranżacje kwiatowe mogą być podrasowane formami i wzorami układanymi z różnych rodzajów nawierzchni. Charakter poszczególnych części ogrodu warto podkreślić odrębnymi rodzajami nawierzchni. Dróżki wykładane ozdobnymi kamieniami, strefa wypoczynkowa będąca połączeniem cegieł i drewna, kocie łby, płyty – mamy w czym wybierać.

Jakie czynniki są istotne podczas wyboru nawierzchni?

Przystępując do projektowania ogrodu, warto sobie zadać to właśnie pytanie. Już na wstępie wyjaśniliśmy, że niekoniecznie musimy ograniczać się do jednego typu materiałów. Zwłaszcza, jeśli dysponujemy sporej wielkości terenem. O urozmaicenie aż się prosi. Jakie? Musimy wziąć pod uwagę rozmieszczenie poszczególnych stref (komunikacyjnej, wypoczynkowej itd.). Jeśli przez nasz ogród, wśród ścieżek spacerowych wytyczyć chcemy podjazd, nawierzchnia powinna być odporna na większe obciążenia. W przypadku ruchu pieszego nie będzie to konieczne.

Inną kwestią jest nasza cierpliwość i zamiłowanie do dłubania w ziemi. Wybór nawierzchni musi uwzględniać czas, jaki będziemy mogli poświecić na jej konserwację. Jeśli marzy nam się nawierzchnia żwirowa, pamiętajmy, że wiąże się z nią nieustanna walka z chwastami. Z kolei przepiękne drewniane dróżki mogą być obarczone ryzykiem pojawienia się glonów - kolejnej potyczki do stoczenia.

Trzecią kwestią jest zgodność i spójność. Nawierzchnie winny pasować do otoczenia. Wraz z ogrodem tworzyć jedno wielkie, zielone dzieło sztuki. To samo tyczy się elewacji, wykończenia budynków mieszkalnych czy gospodarczych. Należy zachować spójną tonację kolorystyczną oraz fakturową.

Jakie nawierzchnie?

Najtańsza i najprostsza wydaje się być wspomniana nawierzchnia żwirowa. Jednak często są to tylko pozory. Tego typu podłoże wymaga ogromnego nakładu pracy, począwszy od właściwej implementacji. Krawędzie ścieżek powinny być odpowiednio wysokie i dobrze zabezpieczone. Nie chcemy, by żwir się wydostał, „przedarł się” na cały trawnik. Co więcej? Czeka nas regularne przesiewanie, wyrównanie i uzupełnianie ubytków materiału.

Kostka brukowa jest ogromnie popularna. Niskie ceny sprawiły, że prócz obiektów użyteczności publicznej coraz częściej pojawia się na podwórkach przeciętnych Kowalskich. Wystarczy wyrównać grunt i układa się samo! Każdy, nawet bez specjalistycznej wiedzy, może to zrobić. Do zalet kostki należy mnogość wzorów i kolorów - minęły czasy, gdy układane było wyłącznie domino.

Płyty chodnikowe, niegdyś świeciły triumfy, dziś powoli odchodzą do lamusa. Te wykonane z betonu bloki są wprawdzie tanie, jednak nie zawsze na tyle estetyczne, jak byśmy chcieli. Z drugiej strony doskonale się nadadzą jako otoczenie zabudowań gospodarczych.

Szlachetniejszym materiałem od betonu są kostki kamienne, a nawet sam kamień. Jaki się sprawdzi? „Jeśli chodzi o kamień na ścieżki, największym zainteresowaniem cieszą się gnejsy nieregularne w połączeniu z grysem lub otoczakiem. Dzięki takiemu połączeniu nasz ogród dostaje charakteru, staje się kolorowy i unikalny – wskazuje Kamil Chrobak z firmy Kamienie Naturalne Chrobak. Gnejsy nieregularne to same piękno w prostocie - trochę twórczej pasji, a można naprawdę czynić cuda. Drugą propozycją są kwarco-piaskowce płyty kamienne o regularnych kształtach, które dodadzą elegancji i nowoczesnego designu” – kontynuuje.

Ogromną popularnością cieszy się nawierzchnia drewniana. Wykorzystuje się ją jako samodzielne podłoże lub z powodzeniem łączy z innymi materiałami. Drewno świetnie czuje się w towarzystwie zieleni, wchodzi w dialog z otoczeniem, wpisuje się w naturalny charakter ogrodu. Niektórzy mają jednak wątpliwości, czy aby na pewno nawierzchnie drewniane, wystawione na działanie warunków atmosferycznych, promieniowanie UV, wilgoć, zachowają swój pierwotny, pożądany wygląd. Liczą się tu dwie kwestie: odpowiedni gatunek oraz prawidłowa pielęgnacja. „Zdecydowanie najlepsze pod względem trwałości są gatunki egzotyczne – bangkirai, ipe, teak, cumaru etc. Ich gęste i twarde drewno nie wymaga intensywnych zabiegów pielęgnacyjnych oraz jest odporne na ścieranie - podkreśla Maciej Kolendowicz, architekt krajobrazu w pracowni EMSIDE. Ciekawym i również jakościowo doskonałym rozwiązaniem jest drewno robinii. Do bardziej ekonomicznych rozwiązań należy stosowanie gatunków krajowych, takich jak dąb czy modrzew. Warto jednak pamiętać, że wymagają one częstszych zabiegów pielęgnacyjnych i konserwacyjnych – m.in. stosowania impregnatów olejowych. Kluczowy może okazać się wybór metody zabezpieczenia danego materiału – np. impregnacja ciśnieniowa – stosowana przez niektórych producentów oraz jakość przygotowania samego materiału - m.in. technologia suszenia” – podpowiada.

Raz, dwa, trzy, ładnie ułóż ty

Łączenie, łączenie i jeszcze raz łączenie. Gładkie z chropowatym, małe z dużym. Imponujący efekt osiągniemy, układając ścieżki z luźno rozmieszczonych dużych elementów, np. betonowych bloków czy drewnianych bali. W przestrzeni między nimi możemy zaś umieścić drobne elementy dekoracyjne. Takim wypełnieniem mogą być małe kamienie, bruk czy nawet kostka. Na pozór chaotyczne wzory pozwalają osiągnąć odpowiedni poziom dynamiki w zaplanowanym jak pod spod linijki ogrodzie. Bardzo atrakcyjnym połączeniem, dającym ciekawy efekt wizualny jest zestawienie nowoczesnych płyt betonowych ze swojskimi ciepłymi deskami.

Nie bójmy się kolorów i form. Nawet żwirowa ścieżka otoczona krzewami może nadać naszej przestrzeni przytulnego wyrazu. Tam, gdzie będzie to dobrze wyglądać, ułóżmy mozaikę z drobnych różnokolorowych otoczaków. W zależności od miejsca pozyskania przybierają różne odcienie. Stanowią zatem doskonałą podstawę dla barwnych wzorów.

Dysponując tylko jednym rodzajem nawierzchni, nieco dynamiki możemy wprowadzić zmieniając co rusz kąt i kierunek jej układania. W miejscu, w którym zwykle wyprawiamy grillowe przyjęcie, wzór może mieć kształt koła. W innym - układamy z lewa do prawa albo odwrotnie.

Podstawową zasadą, jaką powinniśmy się kierować, wybierając materiał na nawierzchnię, jest projekt domu, otoczenia oraz charakter ogrodu. Budynki tradycyjne będą dobrze czuły się w towarzystwie tradycyjnych wykończeń. Nowoczesne lubią powierzchnie proste, płyty, kamienie, kostki. Jednak nie stanowi to zasady, stawiajmy na indywidualizm.