Leśny dom w centrum miasta. Przyciąga spojrzenie!

Leśny klimat w centrum wiekowego miasta? Wcale nie trzeba budować ogrodów, zapychać wnętrza zielenią czy odgłosami ptaków, by ten efekt osiągnąć. Esencję lasu w architekturze można zawrzeć też w bardziej abstrakcyjny sposób. Jak to zrobić pokazał Antonio Maciá Mateu, projektując nowoczesny, dwupoziomowy dom.

Tworzenie architektury to aktywność kompleksowa. Wymaga sprawnego poruszania się i uwzględniania m.in. aspektów społecznych, ekonomicznych i kulturalnych – tak uważa Antonio Maciá Mateu z pracowni WOHA arquitectura. Jego zdaniem architektura ewoluuje razem z rozwojem technologicznym, a to otwiera przed nami nowe perspektywy i możliwości.

Jeden aspekt pozostaje jednak niezmienny i wspólny dla wszystkich tych obszarów: ludzie – mówi Antonio. Miasta, budynki, obiekty – krótko mówiąc, wszystko co wiąże się z architekturą – dotyczy człowieka. W aspekcie domowym indywidualne potrzeby są bardzo doprecyzowane – każda osoba, para czy rodzina ma swoje oczekiwania, które architektura ma zaspokajać.

O takim postrzeganiu architektury rozmawialiśmy z właścicielami działki w centrum starego miasta w hiszpańskim Elche – mówi projektant. – Powiedzieli nam, że chcieliby żyć w lesie, ale zamiast tego mają niedużą działkę między ścianami innych budynków – dodaje. Architektura stała się narzędziem do rozwiązania i przezwyciężenia tych ograniczeń.

Związek z lasem

Praca nad projektem rozpoczęła się więc od poszukiwania powiązań. Takich, które pozwolą przenieść pewne elementy leśnego krajobrazu, klimatu przyrody na architekturę i funkcje dwupiętrowego domu jednorodzinnego. Co więcej: budynku ulokowanego w zabudowanym, miejskim środowisku ukształtowanym wiekową tradycją. Efektem tych poszukiwań było nakreślenie paru pojęć i haseł, które napędzały dalsze prace zespołu projektowego. Tymi hasłami były m.in. roślinność, rozwój w czasie, duże przestrzenie, przestrzenie wewnętrzne czy górne światło. Są to określenia, które przywołują na myśl las, odnoszą się do niego, ale nie ograniczają wyobraźni.

Dom jakby „rośnie” – rozciąga się na trzy poziomy wokół zielonego patio i jest zorganizowany na w dwóch segmentach (pasach) zabudowy. Pierwsze dwa poziomy są zamknięte, a trzecim jest taras po nasłonecznionej części, na który można wyjść z patio.

Przestrzeń światła

Koncepcja zabudowy dla pierwszego segmentu wyłoniła się jako efekt naturalnego rozwoju pierwotnych założeń: stworzono jedną, wspólną przestrzeń o dwóch wysokościach. Leśna polana?

Mamy jasną i zbliżoną charakterem do położonego z tyłu domu patio, przestrzeń. Ponad nią umieszczono dwa pokoje z przezroczystymi ścianami – można z nich spoglądać w dół, w kierunku wspólnej przestrzeni domu. Tę część rozjaśnia światło wpadające przez oszklenie patio, wzmocnione przez świetliki w suficie.

Drugi wewnętrzny pas jest węższy i bardziej zamknięty: na parterze zajmuje kuchnię, zaś na piętrze – największy pokój. Zamknięte w modułach/kabinach górne pomieszczenia oraz główna sypialnia połączone są mostkiem, z którego można podziwiać zarówno wewnętrzny dziedziniec jak i część jadalni z najwyżej położonym sufitem.

Wewnętrzne widoki

W drugim pasie zabudowy zarówno kuchnia, jak i główna sypialnia, mają bezpośrednie połączenie wizualne z resztą głównej przestrzeni domu. Zwłaszcza z sypialni widok jest niezwykły, ponieważ można z niej podziwiać zjawiskowe krzywizny architektonicznych modułów nad jadalnią, dodatkowo rozświetlone naturalnym światłem z zewnątrz domu. Wpadające z góry snopy światła podkreślają krzywizny i wielkość blokowej zabudowy.

Całe wnętrze nowoczesnego, dwupoziomowego domu zachwyca oszczędnością formy i detali. Biel dominuje tu niemal bez ograniczeń, wprowadza odrobinę chłodnego kontrastu dla hiszpańskiego słońca. Także biała fasada budynku, z nietypowym obrysowaniem drugiego piętra, wyłamuje się na tle typowych, żółtych i kamiennych elewacji miasta. W środku biel i sterylność jadalni z kolei przełamuje drewniana zabudowa ściany oddzielającej główną przestrzeń od kuchni.

To monolityczna zabudowa, w której umiejscowiono schowki oraz kominek. Oszczędność architektury, którą zapowiada bryła obiektu, znajduje w środku wspaniały wyraz.

Projekt: Antonio Maciá Mateu / WOHA arquitectura

Foto: David Frutos