Krzewy ozdobne kwitnące od wiosny do jesieni
Krzewy kwitnące niezaprzeczalnie są ozdobą każdego ogrodu. Większość z nich, np. migdałek, lilak czy forsycja, wykształca kwiatostany wiosną i zrzuca je po krótkim czasie, pokrywając się na długie miesiące liśćmi. Dla tych, którzy chcą cieszyć oczy feerią naturalnych barw kwiatów latem i jesienią, najlepszym wyborem będą krzewy długo kwitnące. Jakie gatunki sprawdzą się w polskich warunkach klimatycznych?
Posadzenie w ogrodzie różnego typu krzewów długo kwitnących sprawi, że będzie on atrakcyjny i kolorowy nie tylko wiosną, ale także przez cały sezon ogrodniczy. Ich zaletami są piękne ubarwienie kwiatów i możliwość tworzenia z ich skupisk barwnych ścian czy żywopłotów formowanych oraz rosnących dziko, czyli nieprzycinanych. Nawet pojedynczy, tzw. soltierowy, krzew kwitnący urozmaica krajobraz ogródka i zwraca uwagę efektownym kwitnieniem.
Jak kupować krzewy długo kwitnące?
Ze względu na położenie geograficzne Polski, wybierając długo kwitnące krzewy do rodzimego ogródka, należy wziąć pod uwagę, że powinny być one odporne na warunki atmosferyczne klimatu umiarkowanego. Oznacza to, że sprawdzą się tu wyłącznie rośliny odporne zarówno na silne mrozy, jak również na przejściowe susze. Osoby rozpoczynające dopiero przygodę z ogrodnictwem powinny ponadto wybierać gatunki krzewów kwitnących latem stosunkowo łatwe w uprawie, tj. niewymagające często nawożenia i przycinania. Zanim kupi się więc konkretny krzew, warto sprawdzić, jakie ma wymagania w stosunku do pielęgnacji czy stanowiska, w którym będzie posadzony oraz czy przetrwa polskie warunki pogodowe. Poniżej przedstawiamy wybór najpopularniejszych krzewów późno kwitnących z rodzimych ogródków.
Hortensje ogrodowe
Hortensje ogrodowe to niewysokie (ok. 1-1,5 m) krzewy o charakterystycznych kwiatostanach w formie dużych kul. Ich kwiaty wybarwiają się na fioletowo, różowo, niebiesko, czerwono i biało. Okres kwitnienia hortensji, w zależności od odmiany, przypada od początku czerwca do końca września.
Krzewy te najlepiej rosną na stanowiskach słonecznych lub w półcieniu na żyznej, lekko wilgotnej i próchniczej glebie o kwaśnym odczynie pH. Korzystnie na krzew zadziała regularne nawożenie, np. środkami azotowymi czy fosforowymi. Zmiany kwasowości ziemi wpływają na kolor kwiatów – gdy odczyn ten jest niższy niż 5, mają one tendencję do kwitnięcia na niebiesko, a przy pH zasadowym (czyli powyżej 7) na różowo. Przycinanie krzewu jest niewskazane, ponieważ kwiaty zawiązują się na starych pędach. Po przekwitnięciu kwiatostan należy odciąć bezpośrednio w miejscu ich wyrastania, czyli bez zdrewniałej łodygi. Roślinę tę należy po sezonie bardzo dokładnie zabezpieczyć przed mrozem tak, aby nie zmarzły zawiązane na pędach kwiatostany. W tym celu najlepiej użyć włókniny ogrodniczej lub mat słomianych.
Budleja Dawida
Budleja Dawida to dosyć wysoki (sięgający ok. 2-3 m przy regularnym przycinaniu do nawet 5 m bez przycinania), rozłożysty i niezwykle dekoracyjny krzew o długich na 10 do 30 cm kiściach drobnych kwiatów. Ze względu na fakt, że jej intensywnie pachnące kwiaty przyciągają duże ilości owadów, w tym motyli, nazywana bywa „motylim drzewem”. Okres jej kwitnienia przypada od lipca do października, co sprawia, że jest to jeden z najdłużej kwitnących krzewów w polskich warunkach. Najbardziej popularne kolory kwiatów to biały, fioletowy, różowo-niebieski oraz niebieski. Ich cechą charakterystyczną jest uginanie się gałęzi pod ciężarem kwiatostanów.
Budleja jest krzewem nieco wymagającym, który należy posadzić w miejscu osłoniętym od wiatru oraz słonecznym. Najlepiej będzie rosła na suchej, przepuszczalnej próchniczej glebie o obojętnym lub lekko zasadowym odczynie pH. Wiosną, zanim zawiążą się pąki kwiatów, krzew powinno się przyciąć, dzięki czemu rozkrzewi się i będzie bardziej dorodny. Podobnie jak hortensje budleje Dawida wymagają ochrony przed mrozem.
Wiciokrzewy
Wiciokrzewy są wysokimi (nawet do 4 m) i szybko rosnącymi roślinami pnącymi, które najlepiej zachowują się zasadzone przy pergolach, ścianach budynków lub tarasach czy altanach. Ich specyficzne, nieco fikuśne i pięknie pachnące kwiaty o rurkowym kształcie na gałęziach pojawiają się od końca wiosny (czerwiec) do jesieni (październik). Zależnie od odmiany przyjmują one kolor żółty, czerwony, żółto-kremowy czy żółto-różowy.
Idealnym stanowiskiem dla tej rośliny są miejsca osłonięte od wiatru oraz jasne, ale nie bezpośrednio nasłonecznione. Ze względu na wykształcenie płytkiego systemu korzeniowego, gleba powinna być niezbyt sucha (ryzyko przesuszenia rośliny) i niezbyt wilgotna (możliwość gnicia). W okresie bezdeszczowym zalecane jest regularne, nieobfite podlewanie. Idealny odczyn pH gleby, w zależności od odmiany, powinien być kwaśny lub zasadowy, dlatego najlepiej przed kupnem krzewu sprawdzić poziom zakwaszenia ziemi w swoim ogródku. Wiciokrzew poradzi sobie również w miejscach zacienionych, jednak wtedy wykształci zdecydowanie mniej kwiatostanów niż na stanowisku, do którego jest dostęp promieni słonecznych. Niektóre odmiany są zimozielone, tj. nie zrzucają liści na zimę.
Ketmia syryjska
Nazywana hibiskusem ogrodowym ketmia syryjska jest niezwykle ciekawym krzewem o dużych, przyciągających wzrok kwiatach oraz sporej wysokości (ok. 2-3 m). W zależności od odmiany mogą one przybierać barwę niebieską, białą, różową, fioletową, a nawet czerwoną. Okres jej kwitnienia przypada na koniec lata – kwiatostany utrzymują się na krzewie od sierpnia do pierwszych przymrozków. Ze względu na obfite kwitnienie od wiosny do połowy sierpnia najlepiej nawozić ją wieloskładnikowymi odżywkami do krzewów ozdobnych bez związków wapnia.
Mimo swojej urody ketmia syryjska nie jest bardzo rozpowszechniona w polskich ogrodach. Przyczyną może być fakt, że zimą wymaga dokładnego przykrycia zarówno pędów, jak również korzeni, aby chronić je przed mrozem, a latem stanowiska słonecznego, ale osłoniętego od wiatru i zacisznego. Krzew należy regularnie podlewać, zwłaszcza w okresach bezdeszczowych, gdyż szybko reaguje na nadmierne przesuszenie podłoża. Przez cały czas powinno ono być delikatnie wilgotne. Raz do roku, wczesną wiosną, należy również przycinać jej pędy, co przyczyni się do jej rozrostu oraz bujniejszego kwitnienia w sezonie.
Pięciornik krzewiasty
Niezbyt wysoki (ok. 0,5-1,5 m) pięciornik krzewiasty jest gęstym, odpornym na zmienne warunki krzewem. W zależności od odmiany jego niewielkie kwiaty mogą mieć kolor biały, żółty, różowy lub pomarańczowo-czerwony. Roślina ta odznacza się bardzo długim okresem kwitnienia – kwiatostany widoczne są na gałęziach zazwyczaj od maja do początku października.
Krzew ten jest stosunkowo łatwy w uprawie. Nie ma specjalnych wymagań w stosunku do stanowiska, chociaż najlepiej rośnie w miejscach nasłonecznionych o lekkiej, przepuszczalnej glebie, np. piaszczystej lub piaszczysto-gliniastej z neutralnym bądź lekko kwaśnym pH. Dzięki odporności na działanie niskiej temperatury nie straszne mu są polskie mrozy. Raz do roku, najlepiej wczesną wiosną, zalecane jest niskie przycięcie starych pędów, co przyczyni się do bujniejszego kwitnienia oraz zagęszczenia rośliny w nadchodzącym sezonie ogrodniczym.