Wieloletnie kwiaty ogrodowe – odmiany łatwe w uprawie

Dostępne są odmiany wysokie, średnie i niskie o silnie pachnących, dwu- i trójbarwnych kwiatach w kształcie kielicha. Najbardziej popularne są kwiatostany w różnych odcieniach żółtego, różowego, pomarańczowego i czerwonego, ale mnogość barw może przyprawić o zawrót głowy. Roślina ta najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, gdzie szybko się rozrasta i kwitnie nawet do ośmiu tygodni. Można ją sadzić na rabatach kwiatowych, skarpach lub w sąsiedztwie oczek wodnych. Liliowce właściwie nie wymagają pielęgnacji - wystarczy tylko dwa razy w roku (wczesną wiosną i jesienią) zasilić je nawozem, by cały sezon cieszyć się ich dobrą kondycją. Zimą nie wymaga okrywania, gdyż jest odporna na niskie temperatury powietrza i podłoża.

Ta niewysoka (30-50 cm) kwitnąca bylina wieloletnia, doskonale sprawdzi się na skalniakach oraz na rabatach kwiatowych, należy jednak pamiętać, aby w czasie letnich upałów nie dopuścić do przesuszenia gleby. Może być również sadzona na podmokłym terenie, np. przy oczkach wodnych lub stawach. Najlepsze jest dla niej stanowisko nasłonecznione, ale poradzi sobie również w półcieniu, a nawet w cieniu, np. pod drzewami liściastymi. Zbyt mała ilość promieni słonecznych może jednak wiązać się z brakiem kwitnienia. Bergenia, która charakteryzuje się mrozoodpornością i nie wymaga wykopywania czy przesadzania, w jednym miejscu może rosnąć nawet przez dziesięć lat. Jej pielęgnacja jest prosta – nie trzeba jej nawozić, ani przycinać, wystarczy tylko wczesną wiosną usuwać uschnięte liście.

Jeżówka jest byliną niezbyt wymagającą, ale – w porównaniu np. do lawendy – stosunkowo krótkowieczną. Oznacza to, że nawet w słonecznym, optymalnym dla niej miejscu rośnie, tworząc kolorowe kwiatostany, przez około 3-4 lata. Najlepiej sprawdza się na rabatach kwiatowych lub sadzone jako rośliny tzw. soltierowe. Zalecane, chociaż niekonieczne jest jej dwukrotne zasilanie kompostem lub nawozem do roślin kwitnących w okresie wzrostu, czyli wczesną wiosną i latem. W polskich warunkach klimatycznych najlepiej sprawdzają się jeżówka purpurowa (łac. Echinacea purpurea), a także jeżówka wąskolistna (łac. E. angustifolia) i jeżówka blada (łac. Echinacea pallida).

Piwonie najlepiej rosną w miejscach osłoniętych od wiatru, ale słonecznych. Dobrze znoszą chwilowe przesuszenie, dlatego – jeżeli roślina ma już kilka lat – nie trzeba martwić się o ich podlewanie. Idealne podłoże powinno być przepuszczalne i próchnicze (można wymieszać ziemię z kompostem). Niezbyt dobrze radzą sobie za to na glebach gliniastych oraz w miejscach o wysokim poziomie wód gruntowych. W takiej sytuacji w dołku, do którego będzie posadzona piwonia, należy wykonać warstwę drenażową, np. ze żwiru. Kwiaty te nie wymagają szczególnej pielęgnacji. W okresie kwitnienia należy usuwać przekwitnięte pąki, a jesienią, gdy po kwiatach nie ma już śladu, a liście zasychają, należy przyciąć ją przy samej ziemi. Wiosną w tym samym miejscu wypuście świeże liście, a następnie pędy kwiatowe. Chociaż większość odmian odznacza się pełną mrozoodpornością i nie wymaga okrywania, młode rośliny w pierwszym sezonie po posadzeniu należy okryć w czasie dużych mrozów.

Bujny płomyk

Płomyki wiechowate, zwane floksami (łac. Phlox paniculata) są kolejnymi wieloletnimi kwiatami ogrodowymi o stosunkowo niewielkich wymaganiach pielęgnacyjnych. Niegdyś były bardzo popularne w ogrodach wiejskich, dziś coraz częściej pojawiają się również w bardziej formalnych przestrzeniach zielonych, np. w parkach. Te wysokie (50-120 cm) rośliny wytwarzają sztywne pędy gęsto pokryte liśćmi oraz zakończone ozdobnymi, wiechowatymi kwiatostanami rozwijającymi się od lipca do września. Najbardziej popularne kolory tego gatunku to m.in. biel, róż, fiolet, ale także czerwień i błękit.

Optymalne warunki do rozwoju tej pochodzącej z Ameryki Północnej kwitnącej rośliny wieloletniej jest stanowisko słoneczne o próchniczym i lekko wilgotnym (ale nie mokrym) podłożu. W takim miejscu floksy szybko rozrastają się, tworząc obszerne i kolorowe kępy przez niemal dekadę. Wiosną warto spulchnić ziemię wokół rośliny i posypać ją kompostem, jesienią natomiast usunąć w całości wyschnięte liście i pędy kwiatowe. Ze względu na swoje wymiary nadaje się doskonale do tworzenia rabat kwiatowych lub jako wysokie lub średnie piętro roślinności zarastającej skarpy. Ze względu na całkowitą mrozoodporność nie wymagają okrywania ani przycinania przed zimą.