Kwiaty doniczkowe cieniolubne – co wybrać do domu i na balkon?

Fiołek afrykański (Saintpaulia ionantha, sępolia fiołkowa) – choć jego ojczyzną jest upalna Afryka, roślina z racji bytowania na górskich stokach wcale nie potrzebuje intensywnego słońca. Wystarczy jej światło rozproszone, dlatego najlepiej będzie się czuła na wystawie północnej i wschodniej. Sępolia lubi wilgotną, żyzną i przepuszczalną glebę, ciepłe otoczenie oraz brak przeciągów. Jest rośliną bardzo prostą w uprawie – trzeba jedynie uważać by nie zraszać jej liści wodą (spleśnieją!) oraz chronić ją przed chłodem. Kwitnie bujnie i często – jej białe, różowe, niebieskie, fioletowe lub purpurowe kwiaty mogą pojawiać się przez cały rok, choć w największej obfitości latem.

Skrzydłokwiat (Spathiphyllum wallisii) – zakup tej rośliny to inwestycja długoterminowa. Skrzydłokwiat jest łatwy w uprawie i wytrzymały, jego wielkim atutem jest odporność na wysokie temperatury, które szczególnie latem mogą panować w mieszkaniach. Preferuje półcień, dobrze czuje się w lekko gliniastej ziemi z dodatkiem torfu. Podlewania wymaga ok. 2-3 razy w tygodniu. Ważnym elementem pielęgnacji skrzydłokwiatu jest regularne przecieranie jego liści wilgotną szmatką – pod żadnym pozorem nie wolno jednak używać preparatów nabłyszczających. Właściwie pielęgnowany zachwyca nie tylko bujnymi jasnozielonymi liśćmi, ale również delikatnymi, białymi kwiatami o egzotycznym wyglądzie.

Ołustek (Scindapsus) – grupa roślin z wyglądu przypominających nieco bluszcz, do której zaliczane jest 40 gatunków pnączy. Liście ołustków są sercowate i błyszczące – gdy roślina stoi na słońcu jaśnieją, w cieniu przybierają zaś barwę ciemnozieloną. W zależności o od rodzaju, liście ołustków posiadają barwne plamy i smugi – białe lub żółte. Istnieje również odmiana o liściach białych nakrapianych zielono. Ołustek najlepiej będzie czuł się na stanowisku półcienistym, gdzie dociera jedynie światło rozproszone. Lubi umiarkowane nawadnianie, wilgotne powietrze oraz zraszanie i przecieranie liści.

Syngonium stopowcowe (Syngonium podophyllum, zroślina stopowcowa) – ze względu na duże liście o sercowatym kształcie roślina często mylona jest z filodendronem. Choć lubi jasne pomieszczenia i rozproszone światło, całkiem dobrze znosi też zacienienie. Młode okazy syngonium mają pokrój krzewiasty, ale w miarę upływu czasu ich pędy zaczynają się piąć i potrzebują podparcia. Roślina preferuje wilgotne podłoże i temperaturę pokojową.

Paproć (Polypodiopsida) – w olbrzymiej rodzinie paprociowatych, każdy miłośnik zielonych roślin znajdzie coś dla siebie. Najpopularniejsze gatunki to nefrolepis (Nephrolepis), zanokcica (Asplenium), łosie rogi (Platycerium) czy niekropień (Adiantum) – w obrębie każdego z tych gatunków funkcjonuje bardzo wiele różnorodnych odmian. Paprocie bywają dość kapryśne i mogą sprawiać problemy niewprawnym ogrodnikom. Lubią rozproszone światło, dobrze rosną więc w miejscach zacienionych. Preferują wilgotne podłoże i wymagają regularnego zraszania.

Trzykrotka pasiasta (Tradescantia zebrina, pasiatka zwisła) – bardzo łatwa w uprawie efektowna roślina o zielonych lub szarozielonych liściach ozdobionych srebrzystymi albo buraczkowymi pasami. Są one najlepiej wybarwione, gdy roślina rośnie w półcieniu – na słońcu liście płowieją, zaś w zupełnym cieniu stają się jednolicie zielone. Dla urody od czasu do czasu warto zraszać je wodą. Pędy trzykrotki mają tendencję do płożenia, ale gdy roślina zostanie posadzona w wiszącej donicy, stworzą małą, kolorową kurtynę. Trzykrotka może wypuścić drobne, fioletowe kwiaty, jednak nie są one tak dekoracyjne jak liście.

Maranta (Marantaa) – roślina ta może się pochwalić wspaniale ubarwionymi, dużymi liśćmi. W hodowli doniczkowej spotyka się dwa gatunki. Maranta białounerwiona (Maranta leuconeura) ma liście owalne i pokryte białym żyłkowaniem, zaś maranta dwubarwna (Maranta bicolor) posiada liście jasnozielone pokrytymi brązowymi lub ciemnozielonymi plamami. Niestety, to wspaniałe pnącze jest dość wymagające w uprawie – potrzebuje dużej wilgotności powietrza i gleby, uwielbia zraszanie wodą i wysoką temperaturę otoczenia. Najlepiej rośnie na stanowiskach półcienistych, gdyż na słońcu jej liście ulegają poparzeniom.

Niecierpek (Impatiens) – kolejna szalenie popularna roślina, z wyglądu nieco podobna do fiołka afrykańskiego. Jego pochodzenie jest zresztą równie egzotyczne – naturalnie występuje w Afryce oraz w Azji, zaś w Europie występuje tylko jeden jego gatunek. Niecierpek posadzony w ogrodzie nie potrzebuje bezpośredniego nasłonecznienia i toleruje półcień. Wbrew swojej nazwie nie należy do roślin szczególnie wrażliwych – do szczęścia wystarczy mu dobre nawodnienie, żyzna gleba i regularne zasilanie nawozem. Jego kwiaty pojawiają się od maja do września i zachwycają paletą barw rozciągającą się od bieli, żółci i ecru, poprzez kwiaty pomarańczowe i czerwone aż do głębokich odcieni fioletu i purpury.

Skrętnik (Streptocarpus) – roślina o ozdobnych białych, niebieskich lub fioletowych kwiatach w kształcie dzwonków. Bardzo łatwa w uprawie i bardzo atrakcyjna, nadaje się do sadzenia w donicach umieszczonych we wnętrzach, na balkonach i tarasach, na stanowiskach północnych lub wschodnich w świetle rozproszonym. Lubi obfite podlewanie, dużą wilgotność powietrza i temperaturę ok. 20 stopni Celsjusza. Należy unikać zraszania liści, bo woda tworzy na nich brzydkie plamy.

Begonia bulwiasta (Begonia x tuberhybrida) – roślina wykorzystywana głównie do obsadzania rabat, ale sprawdzająca się również w donicach ustawionych na tarasach, balkonach i we wnętrzach. Nie posiada szczególnych wymagań uprawowych. Lubi ziemię torfową, przepuszczalną i wilgotną, nie toleruje zraszania liści. Wszystkie odmiany begonii (oprócz drobnokwiatowej) preferują stanowiska półcieniste.