Grubosz – jak pielęgnować drzewko szczęścia?

Wraz z rozkwitem zainteresowania kulturą Wschodu drzewko szczęścia zagościło w wielu domach. Nie zawsze w związku z regułami feng shui, bowiem grubosz – tak brzmi botaniczna nazwa drzewka szczęścia – jest także atrakcyjną rośliną ozdobną. Nie potrzebuje wiele uwagi, jest wytrzymały i intensywnie zielony, o charakterystycznych mięsistych liściach. Jak hodować drzewko szczęścia, by zachowało swoją urodę i przynosiło nam pomyślność?

Grubosz – odmiany, które warto hodować w domu

Grubosz drzewiasty (Crassula arborescens) jest jednym z najczęściej spotykanych gruboszy w uprawie domowej. Ma postać niewielkiego krzewu o lekko zaokrąglonych, matowych, srebrzysto-niebieskich liściach. Zwykle bywa mylony z gruboszem owalnym, czyli słynnym drzewkiem szczęścia (inne nazwy to grubosz jajowaty, grubosz srebrzysty, drzewko pieniężne). Grubosz owalny w warunkach naturalnych może osiągnąć nawet 4 metry wysokości, ale w uprawie domowej dorasta zaledwie do 1 metra. Jego mięsiste liście mają ciemnozieloną barwę, są lśniące, owalne, czasem z lekko czerwonym brzegiem.

Jak przesadzać grubosza?

Grubosze cechują się powolnym wzrostem, a ponadto lepiej rosną w nieco ciasnych donicach, wobec tego nie ma potrzeby ich częstego przesadzania. Młode rośliny przesadzamy co 2-3 lata, gdy ich bryła korzeniowa wyraźnie przestanie mieścić się w pojemniku. Przesadzanie grubosza najlepiej wykonać wiosną. Nowa donica musi być tylko trochę większa od poprzedniej, tak aby korzenie swobodnie się w niej mieściły, ale nie miały bardzo dużo wolnej przestrzeni. Pojemnik musi posiadać otwory umożliwiające swobodny odpływ wody.

Ziemia do drzewka szczęścia musi być lekka i przepuszczalna, ale niezbyt żyzna – najlepiej sprawdzi się podłoże do kaktusów. Gleba zwarta powoduje problemy z odprowadzaniem wody, co u magazynujących wodę gruboszy kończy się zrzuceniem liści i zgniciem korzeni. Na dnie doniczki warto usypać 2-centymetrową warstwę drenażową, złożoną na przykład ze żwiru.

Jak rozmnożyć drzewko szczęścia?

Pierwsza metoda to pozyskanie sadzonek pędowych – wiosną lub latem należy odciąć pięciocentymetrowe fragmenty młodych pędów rośliny. Z ich końców usuwamy liście i odkładamy na jeden dzień w ciepłe miejsce, aby miejsca cięć spokojnie się zagoiły. Po tym czasie pędy zanurzamy w ukorzeniaczu i sadzimy w pojemniku wypełnionym mieszanką torfu i piasku. Hodowlę przechowujemy w temperaturze 23-25 stopni Celsjusza. Niekiedy zdarza się, że na drzewku szczęścia w miejscu rozgałęzień pędów samoistnie pojawiają się korzonki – w takim przypadku możemy odciąć pęd tuż pod nimi.

Drugim sposobem na rozmnożenie grubosza jest wykonanie sadzonek z liści. Muszą być one jędrne i młode, pozbawione uszkodzeń. Oderwany liść zanurzamy w podłożu do kaktusów, lub ewentualnie w mieszance ziemi i perlitu. Na stykających się z ziemią końcach liści po kilku tygodniach powinny pojawić się korzonki i mniejsze listki. Gdy osiągną kilka centymetrów wysokości, możemy odłączyć je od macierzystego liścia i przenieść do osobnej doniczki.

Drzewko szczęścia – choroby

Grubosze owalne uprawiane w warunkach domowych chorują rzadko. Najczęściej spotykanym problemem jest opadanie liści. Może być ono wywołane przechowywaniem w zbyt niskiej temperaturze lub narażeniem rośliny na przeciągi – w takim wypadku drzewko szczęścia nagle i masowo zrzuca liście. Pokrewną przyczyną jest zbyt mała ilość światła – przechowywanie grubosza w zbyt ciemnym wnętrzu skutkuje również zamieraniem rośliny, utratą koloru i nienaturalnym wyciągnięciem pędów. Drzewko szczęścia gubi liście również wtedy, gdy jest nadmiernie podlewane – pierwszym objawem jest marszczenie się blaszek liściowych. Ostatnią przyczyną może być zbyt ciasna doniczka, uniemożliwiająca roślinie zdrowy rozwój.

W wyniku przelania grubosza może rozwinąć się na nim szara pleśń, mająca postać białawego nalotu. Wilgoć sprzyja także pojawieniu się wełnowców. Główny objaw ich żerowania to obecność na liściach niewielkich białych kłaczków – ponadto grubosz więdnie i traci kolor. Wełnowce można zlikwidować zdrapując je patyczkiem z watą nasączoną denaturatem. Na gruboszu mogą też żerować miseczniki, objawiające się powstawaniem na liściach małych tarczek i lepkiej wydzieliny. Żeby pozbyć się tych pasożytów liście drzewka należy delikatnie oczyścić szczoteczką namoczoną w denaturacie lub szarym mydle. Często spotykanym problemem jest grzyb mączniak, przez który roślina pokrywa się białym nalotem, gubi już wyrosłe liście, zaś młode wypuszcza zdeformowane. Mączniaka zwalczamy opryskami z preparatem grzybobójczym.

Problemy może być także zbyt intensywne nasłonecznienie, przez które blaszki liściowe drzewka tracą kolor i brązowieją. Miękkie liście grubosza mogą z kolei świadczyć o przesuszeniu – przy długotrwałym niedoborze wody roślina zaczyna pobierać ją właśnie z liści, które tracą jędrność i kolor.

Czy drzewko szczęścia jest trujące?

Wszyscy, którzy zastanawiają się, czy drzewko szczęścia jest trujące dla kotów i psów, nie będą zadowoleni – niestety grubosz owalny należy do roślin toksycznych. Nie jest to, co prawda, szczególnie wysoki poziom toksyczności, ale wystarczy, by nasz czworonóg nabawił się wymiotów i spowolnienia akcji serca. Jeśli zwierzę podgryza roślinę przez dłuższy czas, dodatkowo może mu się przytrafić spadek nastroju i brak energii, czyli depresja. Jeśli chodzi o ludzi, grubosz wykazuje jedynie lekkie właściwości toksyczne. W przypadku kontaktu z sokiem rośliny lub w przypadku potarcia jej liści, może pojawić się swędzenie lub pieczenie skóry – zwłaszcza u dzieci.

Drzewko szczęścia jest rośliną łatwą w pielęgnacji – wystarczy bardzo niewiele, aby zapewnić jej ładny i zdrowy wygląd. Niezależnie od tego, czy rzeczywiście grubosz może przynieść nam szczęście, warto dać mu szansę – pasuje bowiem do każdej aranżacji, a według badań jest w stanie pomóc w oczyszczeniu powietrza z zanieczyszczeń.