Mieszkanie w starej fabryce, czyli jak urządzić loft

Urządzanie loftu może być łatwiejsze od aranżacji mieszkania o tradycyjnym podziale. W końcu – najczęściej - musimy zadbać tylko o jedną przestrzeń, „jeden pokój”. Oczywiście, nie możemy obyć się bez paru reguł i zasad, dzięki którym wykończanie loftowego M1 nie będzie karkołomnym zadaniem.

Podziały: wyraźne, choć płynne

Przede wszystkim: jeśli tylko możemy, nie stawiajmy ścian. Zależy nam na oddechu - wysokie sufity, wielkie pofabryczne okna pozwalają światłu swobodnie przenikać przez poszczególne warstwy pomieszczenia, nadają świeżości, zwielokrotniają wrażenie przestrzenności. W swoim założeniu to miejsce proste, oparte na wydzielonych strefach. Funkcjonalnych strefach relaksu konsumpcji, pracy i snu. Granice powinny być więc płynne, choć jednocześnie wyraźne. „Najlepiej wykorzystać już istniejące elementy konstrukcyjne – takie jak filary, belki, legary i umiejętnie wkomponować w nie poszczególne strefy mieszkalne, a granice podziałów przyjąć za umowne – wskazują Karolina Palej i Marta Mrozicka z pracowni MOTHI.form - Wnętrza tego typu to często wysokie pomieszczenia, dlatego dobrym pomysłem jest zbudowanie antresoli, która sprawdzi się jako komfortowe miejsce na sypialnię. Dodatkowo oryginalny klimat podkreślą metalowe, ażurowe schody prowadzące na górę. Natomiast przestrzeń łazienki można wydzielić za pomocą drzwi przesuwnych, montowanych wraz ze stalowymi prowadnicami, które idealnie wkomponują się w klimat wnętrza”.

Łączenie i wydzielanie: podłoga, regały, drzwi

Wskazane sfery mieszkania możemy wydzielić, stosując różne rodzaje posadzek. Beton w kuchni, drewno w salonie, posadzka żywiczna w łazience? Jak najbardziej! Tudzież inne konfiguracje. Jeśli zaś nie chcemy kombinować z posadzką, loft podzielimy za pomocą wszelkiej maści dywanów, dywaników czy chodniczków. Inny wzór w salonie, a inny w sypialni pozwoli nam optycznie oddzielić te strefy. Granicą między otwartą kuchnią a częścią jadalnianą może być położony w poprzek chodnik. Ale równie dobrze też regał, wysoki bądź niski, a koniecznie obustronny. Z kolei organizując strefy snu, możemy zapomnieć o drzwiach, a postawić na kotary. Zasuwane na noc pozwalają stworzyć wrażenie intymnej sypialni, odsłaniane na dzień nie tworzą podziałów, pozwalają cieszyć się przestronnością loftowego wnętrza.

Jakość, a nie ilość, minimalizm, a nie przepych

Popularne trendy minimalistyczne podpowiadają, aby znaleźć mocne akcenty wnętrza i je wyeksponować. Odnosi się to zarówno do mebli, jak i detali. Stawiamy na jakość, a nie ilość. Potrzebę pewnej oszczędności w projektowaniu potwierdza Wojciech Borowczyk z pracowni Borowczyk Architekci: „Pod względem estetyki i stylu zwykle stosujemy w projektowaniu loftów jedną z dwóch dróg – konsekwentne dopełnianie i uzupełnianie estetyki industrialnej z całą jej surowością na czele lub zderzenie starej istniejącej tkanki z nowoczesnością i minimalizmem. Osobiście ta druga opcja jest mi bliższa, wyraźny kontrast pomiędzy starym i nowym pozwala wydobyć historyczne walory i jednocześnie podkreślić współczesne formy. Chętnie stosujemy stal oraz szkło, gdyż te świetnie czują się w przestrzeniach industrialnych. Zawsze znajdujemy też miejsce dla drewna, które ociepla surowe wnętrze” – tłumaczy.

Wybierając elementy dyktujące charakter wnętrza, warto zwrócić uwagę na „pofabryczne pozostałości” w pofabrycznej przestrzeni. Ogromna ceglana ściana, zewnętrznie poprowadzone instalacje elektryczne, industrialne przełączniczki, kable czy stare lampy mogą posłużyć jako doskonałe uzupełnienie aranżacji. Nadadzą wnętrzu sznytu i charakteru. Stare, prowadzące donikąd schody? Oczywiście. Drabina? Tak! Pozostawione przez zarządcę tabliczki informacyjno-ostrzegawcze? Jak najbardziej. Monumentalny odrapany kaloryfer? Zdecydowanie. „Dobrze w przestrzeni loftu odnajdują się wszelkiego typu uwidocznione instalacje, dlatego niejednokrotnie eksponujemy we wnętrzu kanały wentylacyjne (okap w kuchni, klimatyzacja), a instalację elektryczną możemy rozprowadzić w peszlach biegnących po powierzchni ścian i sufitów, zakończonych natynkowym osprzętem – podpowiada Wojciech Borowczyk. Ciekawym detalem może być włącznik światła w formie dużego włącznika przemysłowego. Bywa, że wykorzystujemy elementy instalacyjne wyłącznie jako dekoracja, np. imitacja pionów ze stalowych rur hydraulicznych czy ogromnych rozmiarów zawór znaleziony na złomie i odnowiony. Grunt to nie przesadzić z ilością „upiększaczy”.

Wybierając dodatki, należy zwrócić uwagę na spójność materiałów. Duże wnętrza kochają harmonię. Twórzmy ją, bazując na wspólnej charakterystyce sprzętów, detali, powierzchni, ale także kolorów. Łączenie miękkiej cegły z surowością betonu to dobry pomysł. Dołączenie do nich chłodnego metalu – jeszcze lepszy. Poruszajmy się w jednej stylistyce. Odstępstwa i kreatywność są wskazane także w loftach, pamiętajmy jednak, by nie utracić przy tym pierwotnego charakteru miejsca. Na nim bowiem zależy nam najbardziej. Jak podkreśla Oskar Firek z pracowni ofdesign, ważna jest historia miejsca, jego wcześniejsze przeznaczenie, znaczenie, jakie niesie. „Jeżeli dany loft pod warstwą tynku posiada atrakcyjną ścianę z cegieł, bloczków etc., dobrym i słusznym rozwiązaniem jest skucie tynku i wyeksponowanie jej. Szanujemy w ten sposób oryginalny wygląd wnętrza, które jest wyjątkowe i oryginalne poprzez jego historie. Loft powinien być naturalną sceną dla okazałych mebli i innych elementów, które mogą się tam pojawiać, zmieniać, rekomponować” – twierdzi.

Możliwe, że znacznie trudniejszym zadaniem niż aranżacja loftu będzie znalezienie odpowiednio zaadaptowanej pofabrycznej przestrzeń. Coraz częściej jednak przestrzenie „loftowe” powstają od zera - są to tzw. soft lofty, czyli mieszkania zaprojektowane z wykorzystaniem wszystkich cech charakterystycznych, jakimi szczycą się przestrzenie pofabryczne. Choć w tym przypadku trudno mówić o „duchu historii”, dla wielu z nas będzie to konieczny kompromis.