Lobelia wieloletnia – odmiany, uprawa, porady pielęgnacyjne

Lobelia wieloletnia to roślina, która zachwyca swoimi drobnymi i gęstymi kwiatami. Do jej najpopularniejszych odmian należy lobelia szkarłatna (często nazywana również czerwoną) oraz lobelia lśniąca. Lobelie zachwycają długością kwitnienia, intensywnym kolorem oraz pokrojem, dlatego są szczególnie cenionym gatunkiem wśród miłośników roślin kwitnących. O tym, jak sadzić i pielęgnować lobelię wieloletnią oraz o czym należy pamiętać, jeśli chcemy, aby długo cieszyła nas swoją urodą, dowiemy się w dzisiejszym poradniku.

Lobelia wieloletnia czy jednoroczna?

Lobelia jest rodzajem rośliny z rodziny dzwonkowatych. Należy do niej ponad 300 gatunków, które w podstawowej klasyfikacji dzielą się na jednoroczne i wieloletnie (byliny oraz krzewy). W zależności od naszych preferencji i możliwości możemy zdecydować się na:

• uprawę sezonową w donicy – w tym przypadku sprawdzą się lobelie jednoroczne, które – podobnie jak pelargonie lub surfinie – kwitną tylko przez jeden rok;
• uprawę ogrodową wieloletnią – aby móc cieszyć się lobelią dłużej, warto zdecydować się na gatunki bylinowe, czyli żyjące dłużej niż dwa lata.

Nie wszystkie gatunki lobelii wieloletniej sprawdzą się jednak w Polsce, dlatego najczęściej w ogrodach spotykamy się z odmianą szkarłatną (lobelia cardinalis) oraz lśniącą (lobelia fulgens).

Lobelia szkarłatna (czerwona) – opis gatunku

Wśród wszystkich gatunków lobelii wieloletnich (ogrodowych) to właśnie odmiana szkarłatna cieszy się największą popularnością w Polsce. Jej drobne, czerwonobrązowe kwiaty pojawiają się na szczytach długich pędów już w lipcu. Lobelia czerwona posiada również bardzo ciekawe, wąskie i podłużne ulistnienie o lekko purpurowym zabarwieniu, dzięki czemu nadaje się do wazonu jako niezwykłej urody kwiat cięty. Dodatkowo bylina pochodząca z Ameryki Północnej charakteryzuje się częściową mrozoodpornością, co oznacza, że może zimować w gruncie, ale wymaga odpowiedniego zabezpieczenia warstwą ściółki lub stroiszu.

Lobelia lśniąca – bylina na tereny podmokłe

Lobelia lśniąca, podobnie jak lobelia szkarłatna, lubi tereny podmokłe i żyzne. Wysoka, bo dorastająca nawet do 120 cm, charakteryzuje się groniastym kwiatostanem oraz ciekawym zabarwieniem, najczęściej również szkarłatnoczerwonym. Kwitnie od lipca do września, choć zdarza się, że wydłuża ten okres aż do października. Charakteryzuje się nieco mniejszą odpornością na mróz niż lobelia czerwona, dlatego wymaga dokładnego ściółkowania.

Lobelia wieloletnia – wymagania stanowiskowe

Chcąc posadzić lobelię wieloletnią (bylinową) w swoim ogrodzie, warto znaleźć jej odpowiednie miejsce. Powinno być zasobne w wodę, ale również osłonięte od wiatru, dzięki czemu roślina łatwiej zniesie zimowanie. Stanowisko może być słoneczne lub lekko zacienione, choć jak wynika z obserwacji hodowców, lobelie znacznie lepiej czują się w cieniu, co może mieć związek z dłuższym utrzymywaniem się wilgoci w glebie.

Jak sadzić lobelię wieloletnią?

Lobelie wieloletnie, w zależności od wielkości sadzonek, sadzimy w małych grupach, żeby uzyskać od 5 do 7 roślin na metrze kwadratowym powierzchni. Aby bryła korzeniowa odpowiednio się rozrosła, nie należy więc przesadzać z liczbą sadzonek. Warto wybierać zdrowe i rozrośnięte egzemplarze, dzięki czemu mamy większą pewność, że się przyjmą i będą odpowiednio rosnąć.

Czy lobelię można sadzić w pojemnikach na balkonie?

Nie ma żadnych przeciwwskazań, aby posadzić lobelię wieloletnią w dużych donicach balkonowych, choć warto pamiętać o zabraniu jej zimą do pomieszczenia z dodatnią temperaturą. W tym przypadku również należy uważać na to, żeby nie przesadzić z liczbą sadzonek. Jeśli będzie ich zbyt dużo, roślinie będzie ciasno i wzrost zostanie zahamowany.

Nawożenie i przycinanie lobelii wieloletniej

Jeśli zapewnimy lobelii szkarłatnej lub lśniącej odpowiednie i umiarkowanie wilgotne stanowisko, wówczas nie będziemy musieli się zbytnio martwić o jej pielęgnację. Aby poprawić ogólną kondycję rośliny, możemy ją delikatnie nawozić np. biohumusem lub lekkimi preparatami azotowymi. Po pierwszym przekwitnięciu (najczęściej w drugiej połowie sierpnia) warto ją od razu przyciąć (o ⅓ długości), co pobudzi bylinę do kolejnego zakwitnięcia.

Choroba plamistości liści

Lobelia wieloletnia jest wrażliwa na chorobę plamistości liści, którą wywołują bakterie, grzyby lub lęgniowce (grzybopodobne organizmy żywiące się szczątkami organicznymi). Jeśli więc zauważymy charakterystyczne plamki na liściach, które nie przypominają naturalnej barwy rośliny, należy wykonać odpowiedni oprysk, który dostaniemy w sklepie ogrodniczym. Warto też sprawdzić, czy warunki uprawy są odpowiednie i nie dochodzi do częstego moczenia liści podczas podlewania.

Dlaczego warto mieć w ogrodzie lobelię wieloletnią?

Nie bez powodu lobelia szkarłatna oraz lśniąca cieszą się tak dużym zainteresowaniem. Lobelia wieloletnia we wszystkich odmianach jest nie tylko bardzo dekoracyjna, przez co wprowadza świeżość do naszych ogrodów, ale również:

• łatwa w uprawie – z powodzeniem nadaje się do uprawy przez osoby początkujące, ponieważ nie wymaga zaawansowanej pielęgnacji;
• nadaje się do wazonu – długie pędy, dekoracyjne gęste kwiaty oraz ciekawe liście sprawiają, że możemy je wykorzystać do tworzenia bukietów ciętych. Plusem jest również to, że bardzo długo wytrzymują w wazonie;
• nadaje się do uprawy w donicach – bez większych problemów możemy ją uprawiać w dużych donicach, dzięki czemu stanie się efektowną ozdobą balkonu lub tarasu;
• może rosnąć na bagnistych glebach – bagniste podłoże to zmora dla wielu ogrodników, stąd możliwość uprawy lobelii czerwonej lub lśniącej na bardzo wilgotnym podłożu jest ogromną zaletą aranżacyjną.

Lobelia wieloletnia jest niezwykle dekoracyjną rośliną cieszącą się dużym powodzeniem wśród ogrodników. Długo i intensywnie kwitnie, nie wymaga nawożenia oraz jest bardzo łatwa w uprawie. Jeśli więc poszukujemy mrozoodpornej byliny, która zachwyci nas swoją czerwoną urodą, lobelia szkarłatna lub lśniąca będzie idealnym pomysłem!