Kwiaty do kuchni: jakie gatunki roślin sprawdzą się w kuchni?

Kwiaty w kuchni na parapecie

Aloes w kuchni

Jeden z najpopularniejszych sukulentów, łatwo rozpoznawalny ze względu na swoje zaostrzone, grube, zielone liście. Najczęściej spotykane gatunki to aloes drzewiasty, uzbrojony i ościsty. Jest to niewielka, wytrzymała, niewymagająca roślina idealna dla osób nie mogących poświęcić zbyt wiele czasu na opiekę nad kwiatami.

Aloes najlepiej zadomowi się w słonecznej kuchni, gdzie dzięki dużym ilościom światła zachowa ładny kolor. Wysokie temperatury, które mogą panować w tym pomieszczeniu nie są mu straszne – latem musi przebywać w 22-31 stopniach Celsjusza, zimą zaś w około 15. Potrzebuje lekkiej i bardzo przepuszczalnej gleby, która zapobiegnie groźnym dla niego zastojom wody. Aloes podlewamy bardzo oszczędnie – dopiero wówczas, gdy ziemia w doniczce przeschnie. Pamiętajmy, aby nie polewać wodą liści!

Przeczytaj więcej w artykule: Aloes – odmiany, uprawa w domu i właściwości aloesu

Cyklamen perski

Choć jest może rośliną nieco kapryśną, sprawdzi się w kuchni ze względu na upodobanie do wilgotnego powietrza. Jego niewielkie rozmiary i intensywnie kolorowe kwiatki to kolejne powody, dla których warto zaprosić go na kuchenny parapet. Kwiaty cyklamenu pojawiają się od jesieni do wiosny i mogą przybierać niemal całą paletę barw, od białej poprzez różową, fioletową, łososiową, na ciemnoczerwonej i szkarłatnej skończywszy. Ozdobą są również listki rośliny – ciemnozielone i pokryte marmurkowym wzorem.

Cyklamen lubi duże ilości światła, ale należy go chronić przed zbyt silnym nasłonecznieniem. Najlepiej rośnie w temperaturze około 15 stopni Celsjusza. Lubi lekko wilgotną ziemię, którą można mu zapewnić latem podlewając dwa razy w tygodniu, zimą zaś tylko raz – wodę zawsze wylewamy do podstawki pod doniczką. Cyklamena najlepiej uprawiać w niewielkim, lekko ciasnym pojemniku.

Kalanchoe Blossfelda

Niewielka, intensywnie kwitnąca roślina z rodziny sukulentów. Kwiaty są jej największą ozdobą, zwłaszcza, że są dostępne w bardzo wielu kolorach i odcieniach, a roślina zakwita zimą. Aby tak się stało, w tej chłodnej porze roku kalanchoe potrzebuje dużo światła i temperatury około 15 stopni – z kolei latem powinno być przechowywane w półcieniu w temperaturze 27 stopni.

Jest rośliną odporną na przesuszenie – podlewamy je umiarkowanie mocno dopiero wtedy, gdy ziemia w doniczce przeschnie. Dzięki woskowemu kutnerowi pokrywającemu liście, nie przeszkadzają mu zanieczyszczenia tłuszczem i wyziewy gazowe. Listki warto jednak przecierać wilgotną szmatką i nie nabłyszczać ich. Przepada za wysoką wilgotnością powietrza, ale nie lubi spryskiwania, powinno więc dobrze znosić duże ilości pary wodnej w kuchni.

Może Cię zainteresować: Kwitnące rośliny doniczkowe – popularne odmiany

Sansewieria gwinejska

Bywa określana jako wężownica, szable teściowej lub języki teściowej, a wszystko to ze względu na niepospolity kształt jej liści – sztywnych, zaostrzonych i rosnących niemal pionowo. Czasem nazywa się ją też żelazną rośliną, ze względu na wyjątkową odporność na zaniedbania i niekorzystne otoczenie.

Potrzebuje stanowisk ciepłych i słonecznych, ale poradzi sobie również w półcienistych, choć kolor jej liści nie będzie wówczas tak intensywny. Jedyne, czego należy unikać to silne i długotrwałe nasłonecznienie, bo efektem będą brzydkie plamy na liściach wężownicy. Podlewać należy ją regularnie, ale oszczędnie – bardzo dobrze znosi przesuszenie, a bardziej szkodliwe może być dla niej przelanie. Bez problemu znosi też obecność urządzeń gazowych, bo przed ich oparami chroni ją woskowa patyna pokrywają liście. Aby roślinę odświeżyć raz na tydzień warto przetrzeć ją lekko zwilżoną szmatką. Do jej zalet należy zdolność oczyszczania powietrza ze szkodliwych substancji – jednocześnie jest jednak trująca, więc poleca się ją do domów, gdzie nie ma zwierząt i dzieci.

Przeczytaj więcej: Sansewieria (wężownica) – właściwości, odmiany i uprawa

Kwiaty do kuchni na blat

Aspidistra wyniosła

Zwyczajowa nazwa tej rośliny – żelazny liść – mówi na jej temat bardzo wiele. Aspidistra jest niezwykle odporna na niekorzystne warunki otoczenia, znosi suszę, zacienienie i błędy w uprawie. Jest bezłodygową rośliną kłączową, obdarzoną dużymi, pojedynczymi, lancetowatymi liśćmi w ciemnozielonym kolorze – u ich podstawy czasem wyrastają niewielkie brunatne kwiaty, ale nie mają one wartości dekoracyjnej.

Aspidistra dobrze sprawdzi się w kuchniach, do których nie dociera zbyt wiele światła i panują nieco niższe temperatury – optymalna temperatura do jej uprawy do 13-21 stopni Celsjusza. Nie przepada za dużymi ilościami wody, dlatego nawadniać należy ją dopiero po przeschnięciu podłoża w donicy – można stosować system podlewania “rzadko, ale intensywnie”. Roślina najlepiej rośnie w glebie żyznej i przepuszczalnej. W kuchni będzie się dobrze czuła ze względu na upodobanie do wysokiej wilgotności powietrza – dodatkowo warto regularnie zraszać jej liście.

Skrzydłokwiat

Mimo swego egzotycznego wyglądu, jest to jedna z najłatwiejszych roślin w uprawie. Równie i on posiada liście pokryte woskowym nalotem, nie straszne mu więc kuchenne opary. Do tego przepada za wilgotnym powietrzem i wysokimi temperaturami – powinien dobrze zaadaptować się do kuchni, w której bardzo często się gotuje. Skrzydłokwiat preferuje umiarkowanie wilgotne podłoże, należy więc podlewać go 2-3 razy w tygodniu. Najlepiej będzie się czuł na stanowisku półcienistym. Właściwie pielęgnowany będzie zachwycał kępą soczyście zielonych, lśniących liści i żółtymi kolbami kwiatów otoczonych delikatną białą osłonką, której zawdzięcza swoją nazwę.

Przeczytaj więcej: Skrzydłokwiat – wszystko o pielęgnacji skrzydłokwiatu

Sępolia fiołkowa (fiołek afrykański)

Miniaturowa, urocza roślina o niewielkich kwiaty w kolorach od białego i różowego, poprzez niebieski i fioletowy, do czerwonego. Kwiaty pojawiają się głównie latem, ale sępolia może je produkować przez cały rok. Najlepiej czuje się w wilgotnej i żyznej ziemi, na spokojnym, ciepłym stanowisku obfitującym w rozproszone światło i pozbawionym przeciągów. Choć wydaje się delikatna, tak naprawę jest rośliną bardzo wytrzymałą, doskonale dającą sobie radę z przesuszeniem, tłustymi oparami i gazowymi wyziewami. Do gustu sępolii powinna przypaść unosząca się w kuchni para wodna. Roślinę trzeba chronić przed wychłodzeniem i uważać, aby podczas podlewania woda nie dostała się na liście, bo grozi to ich pleśnieniem.

Kwiaty do kuchni w donicach wiszących

Zielistka Sternberga

Zielona i krzaczasta, przypominająca kępę trawy, najlepiej będzie się prezentować, gdy pozwolimy jej długim liściom swobodnie się zwieszać. Można więc zielistkę postawić na półce, można na wysokim kwietniku, ale warto też posadzić ją w donicy wiszącej. Bez większych problemów powinna zaadaptować się kuchennych warunków, bo jest rośliną niewymagającą, odporną na błędy ogrodnicze i owady. Będzie dobrze czuła się zarówno w umiarkowanie intensywnym słońcu, w świetle rozproszonym, jak i w półcieniu. Lubi dość wysokie temperatury powietrza (20 stopni zimą, 30 latem) i wysoką wilgotność, przy czym nie toleruje spryskiwania. Najlepiej rośnie w żyznym, przepuszczalnym podłożu o średniej wilgotności – latem wystarczy podlewać ją co 2-3 dni, zimą zaś raz w tygodniu.

Bluszcz

Jeśli zależy nam na kwiatach w kuchni na ścianie, możemy spróbować uprawy bluszczu – rośnie on szybko, pnie się wysoko i jest bardzo wytrzymały. Dość rzadko bywa spotykany w hodowli domowej, jednak zupełnie bezpodstawnie, bo również w domu potrafi stworzyć piękną, zieloną kurtynę – najlepiej nadaje się do tego bluszcz pospolity (Hedera helix) oraz bluszcz kanaryjski (Hedera canariensis). Rośliny te preferują lekki cień i umiarkowanie wilgotne podłoże – nie może być ono zbyt mokre, bo ich korzenie zaczną gnić.

Bluszcze co prawda, preferują niewysokie temperatury (lepiej nadają się więc do mało nasłonecznionych i dobrze wentylowanych kuchni), ale w wyższych temperaturach też powinny dać sobie radę, pod warunkiem, że ich liście będą systematycznie spryskiwane. Bluszcz w kuchni może być pożyteczny, bo posiada zdolność filtrowania zanieczyszczeń i szkodliwych substancji. Pamiętajmy jednak, że jest to roślina toksyczna, dlatego po każdym kontakcie z nią należy umyć ręce.

Cissus australijski

Jest rośliną bardzo łatwą w uprawie, doskonale nadającą się do sadzenia zarówno w pojemnikach wiszących, jak i do pięcia się po ścianie. Posiada połyskujące niewielkie listki, pokryte włoskami, które odporne są na zanieczyszczenia powietrza i wyziewy urządzeń gazowych. Dobrze się czuje zarówno na stanowisku jasnym, jak i półcienistym, odpowiada mu przeciętna temperatura pokojowa. Jest jednak wrażliwy na nieuważne podlewanie – zbyt duże ilości wody powodują powstawanie na liściach plam, najpierw brązowych, a później papierowych, zaś finalnie ich opadanie. Najlepsza jest dla niego żyzna, przepuszczalna ziemia z dużą ilością kompostu. Cissus lubi wilgotne powietrze, które dodatkowo można mu zapewnić przez zraszanie liści.