Szczawik trójkątny w doniczce – jak uprawiać i pielęgnować?

Jeśli szukamy małej, uroczej i niewymagającej roślinki doniczkowej, szczawik trójkątny to strzał w dziesiątkę. Choć dopiero zyskuje na popularności, zdecydowanie warto zdecydować się na jego zakup – mimo niewielkich rozmiarów jest bardzo dekoracyjny, ładnie kwitnie i nie potrzebuje zbyt wiele opieki. Dziś opowiadamy o tym, jak wygląda uprawa szczawika w domu, jak należy go sadzić i jak pielęgnować.

Szczawik trójkątny – odmiany

Szczawik trójkątny (Oxalis triangularis), zwany też purpurowym, to niewielka, barwna roślina ozdobna pochodząca z Brazylii. W warunkach naturalnych porasta poszycie cienistych lasów, jest więc rośliną cieniolubną i preferującą wysoką wilgotność gleby oraz powietrza. Jest byliną i idealnie nadaje się do uprawy w doniczkach, bo osiąga bardzo niewielkie rozmiary – maksymalnie 20 centymetrów wysokości.

Składa się kruchych, delikatnych łodyżek i ciemnopurpurowych liści z jaśniejszym rysunkiem, kształtem przypominających nieco koniczynę – stąd też wziął się zwyczaj nazywania rośliny koniczynką szczęścia. Ozdobą szczawika, oprócz barwnych liści, są także delikatne dzwonkowate kwiaty – białe lub lekko liliowe. Zebrane są w luźne kwiatostany, a po przekwitnięciu zawiązują się z nich torebkowate nasiona.

Do rodzaju szczawików, do których należy koniczynka szczęścia zaliczanych jest aż 500, a w niektórych ujęciach nawet 700, gatunków. Część z nich to pospolite chwasty, część jest uprawiana jako rośliny domowe. Jeśli chodzi o szczawika purpurowego, w sklepach ogrodniczych najczęściej spotykane są trzy jego odmiany. “Aga” cechuje się czerwono-fioletowymi liśćmi z różowym wzorem – roślinka zakwita białymi kwiatami.

Z kolei odmiana “Karo Silver” posiada liście w kolorze zielonym z białym rysunkiem, a jej kwiaty również są białe. Bardzo podobna jest do niej “Pink Paula”, także obdarzona zielono-białymi liśćmi, ale rozkwitająca na różowo.

Szczawik – uprawa w domu

Szczawik purpurowy nie należy do roślin trudnych w uprawie, jest więc doskonały dla osób, które nie mają dużego doświadczenia w opiece nad kwiatami. Najlepiej czuje się na stanowiskach z dużą ilością światła i ciepła, ale nie może stać w silnym, bezpośrednim słońcu, bo jego liście ulegną poparzeniu. Najlepsza do jego uprawy będzie wystawa wschodnia, jednak przy wyjątkowo intensywnym popołudniowym słońcu może wymagać osłonięcia. Zbyt silne nasłonecznienie może spowodować odbarwienie liści i pogorszenie wyglądu całej rośliny. Najbardziej korzystna temperatura do uprawy szczawika latem powinna utrzymywać się w zakresie 15-18 stopni Celsjusza, zimą zaś nie powinna spadać poniżej 10 stopni.

Jeśli chodzi o glebę, koniczynka szczęścia nie jest wymagająca. Co prawda, w warunkach naturalnych rośnie na glebie żyznej i przepuszczalnej, ale w uprawie domowej dobrze poradzi sobie w zwykłej, uniwersalnej ziemi do kwiatów. Aby nieco ją rozluźnić możemy dosypać do niej kory, tak aby stanowiła ona ⅓ objętości całej mieszanki.

Szczawik trójkątny – pielęgnacja

Szczawik przepada za wilgotną ziemią, tak więc należy podlewać go dość intensywnie. Trzeba jednak uważać, by roślina nie została zalana – dzięki korzeniom spichrzowym, które pojawiają się w okresie wegetacyjnym, posiada ona zdolność do magazynowania wody i substancji odżywczych. Ponieważ szczawik purpurowy preferuje glebę kwaśną, najlepiej podlewać go miękką, przegotowaną, odstaną wodą. W okresie wegetacyjnym, czyli od marca do września, podlewanie powinno być umiarkowane, tak aby gleba w doniczce była lekko wilgotna.

Szczawik nie wymaga szczególnego nawożenia – od czasu do czasu można go zasilić niewielką dawką mineralnego nawozu wieloskładnikowego, w wersji płynnej lub rozpuszczalnej. Nawóz można podawać raz na 2-3 tygodnie.

Szczawik trójkątny – przesadzanie

Koniczynkę szczęścia można uprawiać na dwa sposoby. Pierwsza metoda polega na hodowaniu szczawika w zgodzie z naturalnym rytmem, czyli zasuszaniu rośliny co roku, po okresie kwitnienia, a więc na początku jesieni. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, by uprawę rośliny prowadzić przez cały rok – wówczas szczawik purpurowy wprowadzamy w stan spoczynku jedynie raz na kilka lat. W tym typie hodowli musimy jednak zaakceptować, że w okresie zimowym wygląd szczawika pogorszy się, choć roślina wciąż będzie posiadała żywe liście. Roślinie pozwalamy na odpoczynek mniej więcej co 3 lata – na początku jesieni, po zakończeniu kwitnienia przestajemy roślinę podlewać, a po zaschnięciu jej liści umieszczamy doniczkę w miejscu o temperaturze 10-12 stopni Celsjusza. Na początku marca z pojemnika wykopujemy kłącza i przenosimy je do nowej donicy – na dno sypiemy warstwę drenującą, następnie zaś ziemię, w której umieszczamy korzenie. Aby nasza kompozycja była bujna i gęsta, w donicy o średnicy około 12 centymetrów powinniśmy umieścić 3 dość duże kłącza. Zakopujemy je na głębokości 1-1,5 centymetra.

Szczawik trójkątny – choroby

Szczawik purpurowy jest polecany początkującym hodowcom roślin również z tego powodu, że nie jest szczególnie podatny na choroby i szkodniki. Najczęściej spotykaną przypadłością jest rdza, wywoływana przez grzyba rdzawnikowego – objawia się ona w postaci pomarańczowo-brązowych plam na liściach rośliny. Aby ją wyleczyć w pierwszej kolejności należy dokładnie wyciąć porażone listki, a następnie zdrowe części spryskać za pomocą odpowiedniego preparatu grzybobójczego. Na jesieni najlepiej dać roślinie odpocząć i zasuszyć ją, grzyb rdzawnikowy nie egzystuje bowiem na suchych liściach. Wiosną szczawika należy przesadzić do świeżej ziemi i nowej donicy oraz wykonać profilaktyczny oprysk młodych liści przy użyciu fungicydu.